7 essentiële commandos om aan de slag te gaan met Python voor beginners

Het leren van een nieuwe programmeertaal zoals Python wordt moeiteloos als je een uitgebreid stappenplan hebt waarin wordt beschreven welke concepten je als beginner moet leren en hoe je verder kunt komen om de volgende mijlpaal te bereiken. Zelfs gevorderde programmeurs zouden hun basis regelmatig moeten opfrissen om een ​​solide basis voor zichzelf op te bouwen.

Tegen het einde zul je merken dat je vastzit aan je computer terwijl je Python-code schrijft met behulp van de fundamentele commando's die in dit artikel worden genoemd. Ook bespreken we hoe je een Python-omgeving op je machine kunt opzetten om Python-code te kunnen schrijven en uitvoeren.

De Python-omgeving instellen

Om Python-code uit te voeren, moet Python op uw systeem zijn geïnstalleerd.

Op Windows

U kunt de nieuwste versie van Python voor Windows downloaden van de downloadpagina van python.org . Klik op de knop Python downloaden , selecteer Windows Executable op de volgende pagina en wacht tot het uitvoerbare bestand is gedownload. Als u klaar bent, dubbelklikt u op het installatiebestand om het installatievenster te openen.

Installeer Python zoals u normaal elk ander programma op Windows zou installeren. Vergeet niet om tijdens de installatie de optie "Python toevoegen aan PATH" aan te vinken.

op Linux

Om Python op Linux te installeren, geef je de volgende commando's, afhankelijk van de Linux-distributie die je gebruikt:

Op Debian/Ubuntu:

sudo apt install python

Op Arch Linux:

sudo pacman -S python

Op Fedora en CentOS:

sudo dnf install python

Op macOS

Net als bij het installatieproces voor Windows, downloadt u eerst de MPKG van de Python-downloadpagina . Start vervolgens het installatieprogramma en volg de stappen op het scherm om door te gaan met de installatie.

Nu het installatiegedeelte is voltooid, laten we praktisch beginnen en beginnen met de lijst met Python-commando's die elke beginner zou moeten kennen. Deze handleiding gaat ervan uit dat u weet hoe u Python-programma's vanaf de opdrachtregel uitvoert.

Basisinvoer, uitvoer en variabelen

Het opslaan van gegevens, het nemen van invoer en het vervolgens wijzigen van de gegevens om de gewenste uitvoer te produceren, is het doel van elk Python-programma.

1. Variabelen initialiseren en declareren

Om gegevens op te slaan, gebruikt elke programmeertaal variabelen. Variabelen zijn objecten van bepaalde gegevensstructuren die waarde kunnen behouden en bewerkingen op de gegevens kunnen uitvoeren. Laten we eens kijken naar de volgende Python-code:

number = 20

Hier hebben we een variabele gedeclareerd met de naam "getal" en een waarde van 20. Op dezelfde manier kunt u andere variabelen maken met een ander gegevenstype. Python ondersteunt verschillende datatypes, maar als beginner werk je meestal met de onderstaande. De opdrachten om de gegevenstypen te initialiseren staan ​​tussen haakjes.

1. Integer ( getal = 10 )
2. Tekenreeks ( naam = "Ryan" )
3. Zweven ( decimaal = 10.23 )
4. Lijst ( fruit = ["Apple", "Banaan", "Mango"] )
5. Tuple ( vruchten = ("Apple", "Banaan", "Mango") )
6. Woordenboek ( fruitmap = {1:"Apple", 2:"Banaan", 3:"Mango"} )

2. Geef de uitvoer weer met de methode print()

De meeste beginnende programmeurs beginnen met het standaard "Hello World"-programma dat de string uitvoert bij uitvoering. In Python kun je hardcoded berichten en variabele waarden afdrukken met print().

Bekijk de volgende opdrachtsyntaxis om een ​​string in Python af te drukken:

print("This is a string")

Alles wat u tussen de aanhalingstekens plaatst, wordt weergegeven zoals het is. De bovengenoemde code geeft "This is a string" weer wanneer u deze uitvoert via de opdrachtregel.

U kunt de waarde van een variabele ook afdrukken door simpelweg de variabelenaam zonder aanhalingstekens op te geven. Laten we aannemen dat we een stringvariabele "achternaam" hebben met de waarde "Sharma":

print(surname)

Uitgang:

Sharma

3. Neem invoer met invoer()

Een programma is alleen nuttig als een gebruiker ermee kan communiceren. Om uw applicaties dynamisch en interactief te maken, bent u voor invoer en keuze afhankelijk van de gebruiker.

U kunt de gebruiker vragen een waarde in te voeren met het invoercommando . Hier is de syntaxis die moet worden gevolgd:

variable = input("The string to display")

De volgende opdracht vraagt ​​de gebruiker bijvoorbeeld om respectievelijk hun naam en leeftijd:

name = input("Please enter your name => ") age = input("Please enter your age => ")

Controle over de programmastroom nemen

Een programma bestaat niet alleen uit inputs, outputs en datatypes. Het bevat ook controleverklaringen, die nodig zijn voor het implementeren van logica en het bepalen van de stroom van het programma.

4. Implementeer logica met if, elif en else

Uw computer handelt de bewerkingen af ​​en maakt keuzes op basis van logische beslissingen. Om logica in uw code te implementeren, kunt u gebruik maken van de commando's if, elif en else. Deze commando's veranderen het programmaverloop op basis van voorwaarden en staan ​​daarom bekend als voorwaardelijke besturingsinstructies.

Zoals de naam al doet vermoeden, evalueert het if- commando een expressie, en als het waar is, voert het de instructies eronder uit. De opdracht elif ( els if) levert een andere expressie op die wordt geëvalueerd als de voorgaande if- instructie false retourneert. Ten slotte, als geen eerdere instructies ( if of elif ) true retourneren, wordt de expressie die bij de else- opdracht is geleverd, geëvalueerd.

Merk op dat u meerdere kan hebben indien en Elif uitspraken in een bepaald blok van de code. Zelfs genest als uitspraken mogelijk zijn.

Hier is een eenvoudig programma dat het gebruik van if, elif en else uitlegt. Het programma evalueert of het opgegeven getal positief, negatief of nul is.

number = int(input("Enter a number to evaluate: ")) if (number > 0): print("Positive") elif (number <> print("Negative") else: print("Zero")

Merk op dat we de methode input() moesten omwikkelen met int(), aangezien de invoer standaard wordt opgeslagen als stringtype, en we in plaats daarvan de variabele "number" van het type integer moeten hebben.

Het verschil tussen if en elif is dat alle if-statements in het codeblok hoe dan ook na elkaar worden geëvalueerd, maar een elif-statement wordt alleen geëvalueerd als het voorgaande if-statement onwaar is.

Gerelateerd: Python-projectideeën die geschikt zijn voor beginners

5. De for-lus in Python

Hoewel Python verschillende andere lus-instructies ondersteunt (do...while, while, switch), is de for-lus de meest voorkomende luscontrole-instructie in vergelijking met de rest.

In tegenstelling tot C en C++, itereert de for-lus in Python altijd over een iteratieve variabele. Een iteratieve variabele is een variabele die meerdere waarden bevat, zoals lijsten, tupels en woordenboeken.

Declareer een lijstvariabele "fruits" die de waarden Appel, Banaan, Peer en Mango bevat. Om elk element te herhalen en de waarden af ​​te drukken met de for-lus:

for element in fruits: print(element)

Je kunt ook de klassieke C-stijl for-lus in Python maken met behulp van de methode range(). De methode range() genereert een lijst met getallen, afhankelijk van de opgegeven begin-, eind- en stapwaarden.

for i in range(0,5): print(i)

Uitgang:

0 1 2 3 4

Modulariteit in de code behouden

Een goede code is gemakkelijker te lezen, moeiteloos te debuggen en eenvoudig te schalen. En dit alles wordt bereikt door modulaire code te schrijven.

6. Definieer functies met def

Om coderedundantie te minimaliseren en hergebruik van code aan te moedigen, biedt Python een manier om herbruikbare code in functies in te pakken, die later indien nodig kunnen worden aangeroepen. U kunt een functie maken met behulp van het def- sleutelwoord in Python.

Net als bij andere programmeertalen, nemen Python-functies ook argumenten en retourneren ze waarden bij een succesvolle uitvoering. Je kunt ook functies in Python overbelasten.

def sum(a,b): return a+b print(sum(1,2))

Uitgang:

3

7. Maak klassen met het klasse-trefwoord

U kunt klassen maken om blauwdrukken voor objecten in Python te maken. Python ondersteunt objectgeoriënteerd programmeren en stelt gebruikers in staat klassen te maken en objecten te initialiseren. Een klasse kan bestaan ​​uit variabelen met toegangsmodifiers, functies met retourtypes en zelfs andere klassen (geneste klasse).

Hier is een eenvoudige code die een klas met de naam student maakt :

class student: name = "" def setName(self, passedValue): self.name = passedValue def displayName(self): print(self.name)

Om een ​​klasse te gebruiken, moet je er eerst een instantie van maken, ook wel een object genoemd.

mystudent = student() mystudent.setName("Deepesh Sharma") mystudent.displayName()

Bij het combineren van de laatste twee codefragmenten, zal het bovengenoemde programma het volgende uitvoeren:

Deepesh Sharma

Net als bij andere programmeertalen, kun je ook constructors en statische methoden implementeren in Python-klassen (met respectievelijk de init() dunder-methode en de @staticmethod-decorator).

Python leren biedt talloze mogelijkheden

Python wordt niet alleen gebruikt om op tekst gebaseerde applicaties te schrijven, je kunt het ook gebruiken voor het ontwikkelen van web-apps, webscraping, netwerkprogrammering, automatisering, machine learning, enz.

Of je nu een beginnend programmeur bent of een ervaren ontwikkelaar, het toevoegen van Python aan je bestaande vaardigheden zal je expertise en specialisatie in de branche zeker een boost geven.