Bij het ontwikkelen van een nieuw softwareproject is het kiezen van de juiste tools het belangrijkste, en een van de belangrijkste tools is de database-engine.
Hieronder zullen we de voor- en nadelen van SQL versus NoSQL-database-engines onderzoeken, zodat u een weloverwogen beslissing kunt nemen die het beste is voor uw project. Hoewel verwant aan het pc- versus Mac-debat, zal dit artikel ernaar streven zo objectief en onbevooroordeeld mogelijk te zijn.
SQL (mySQL, PostgreSQL, Oracle, enz.)
Zonder in te gaan op de verschillen tussen specifieke engines, zijn relationele SQL-databases nog steeds de meest gebruikte database-engines over de hele wereld. SQL werd in de jaren zeventig ontwikkeld en werd in 1979 voor het eerst als taal uitgebracht en is nog steeds de dominante taal voor communicatie met relationele databases.
Aangezien SQL de de facto industriestandaard is, kunnen ontwikkelaars die er goed mee zijn, gemakkelijk overstappen tussen het werken met verschillende database-engines.
Relationele databases vereisen een vooraf gedefinieerd schema dat bestaat uit tabellen en kolommen, waarbij elk record een rij binnen een tabel is. Hoewel schema's op elk moment eenvoudig kunnen worden gewijzigd, vereist dit enige planning vooraf om ervoor te zorgen dat alle benodigde gegevens goed in de database passen. Kolommen kunnen een van de vele verschillende gegevenstypen zijn, waaronder strings, integers, floats, grote tekstelementen, binaire blobs, enzovoort.
Relationele databases
Door het gestructureerde ontwerp van relationele databases kunt u eenvoudig onderliggende-ouderrelaties tussen tabellen maken.
De kolom "id" in de tabel "users" is bijvoorbeeld gekoppeld aan de "userid" van de tabel "notes". Met ondersteuning voor trapsgewijze, wanneer een bovenliggende rij wordt verwijderd of bijgewerkt, worden ook alle onderliggende rijen beïnvloed. Dit helpt niet alleen om altijd structurele integriteit te garanderen, maar zorgt ook voor optimale prestaties en snelheid bij het uitvoeren van query's op meerdere tabellen.
Het correct ontwerpen en beheren van een groot databaseschema kan echter een taak op zich zijn, en veel ontwikkelaars hebben zich hiervoor afgemeld. Bij grote databases kan het wijzigen van het schema ook tijdrovend zijn en een goede voorbereiding vereisen.
Aan de andere kant kan het gestructureerde ontwerp zich lenen voor een gemakkelijker pad voor andere ontwikkelaars die met de software werken, omdat ze duidelijk kunnen zien hoe de database is gestructureerd.
NoSQL (MongoDB, enz.)
Met MongoDB aan kop met een gezonde marge, zijn NoSQL-databases de afgelopen jaren enorm populair geworden. Dit wordt voornamelijk toegeschreven aan de schemaloze structuur, wat betekent dat er geen vooraf gedefinieerd databaseschema is, en het gebruik van JSON-objecten voor records die ontwikkelaars vertrouwdheid bieden.
In plaats van tabellen en rijen gebruiken NoSQL-databases collecties en documenten. Er is geen vereiste om het databaseschema vooraf te definiëren, en in plaats daarvan wordt alles automatisch on-the-fly gemaakt. Als u bijvoorbeeld een document probeert in te voegen in een niet-bestaande verzameling, wordt de verzameling automatisch on-the-fly gemaakt in plaats van een fout te genereren.
Documenten zijn JSON-objecten , die grote bekendheid bieden aangezien JSON al dagelijks door ontwikkelaars wordt gebruikt. Aangezien documenten geen gedefinieerde structuur hebben, kunnen alle gegevens erin worden opgeslagen en kunnen ze tussen documenten verschillen.
Dit biedt een grote flexibiliteit omdat er niet alleen tijd wordt bespaard door het niet maken en beheren van een databaseschema, maar u kunt ook willekeurige gegevens aan elk afzonderlijk document toevoegen zonder dat er een fout optreedt vanwege databasebeperkingen.
Minder structurele integriteit
Hoewel NoSQL grote flexibiliteit en vertrouwdheid biedt, is het enige nadeel het gebrek aan ondersteuning voor beperkingen die minder structurele integriteit veroorzaken dan zijn SQL-tegenhangers. Zonder solide ondersteuning voor relaties tussen collecties of cascadering kan dit leiden tot problemen zoals verweesde onderliggende records die in de database achterblijven nadat hun bovenliggende record is verwijderd, en verminderde optimalisatie voor het verwerken van gerelateerde records in meerdere datasets.
Het structuurloze ontwerp kan ook leiden tot extra onopgemerkte bugs in de software. Als een ontwikkelaar bijvoorbeeld een typfout maakt en "amont" in de code invoert in plaats van "amount", zal een NoSQL-database dit accepteren zonder een fout of waarschuwing te geven.
SQL versus NoSQL: welke database is het beste?
Zoals gebruikelijk als het gaat om softwareontwikkeling, is het antwoord: het hangt ervan af.
Als u bijvoorbeeld meer ongestructureerde gegevens wilt opslaan, zoals verzekerings-, educatieve financiële of genealogische gegevens, dan zou NoSQL een uitstekende keuze zijn, omdat u dankzij de schemaloze structuur aanvullende willekeurige gegevens in documenten kunt invoegen.
Als u echter grotere records nodig hebt die meerdere tabellen beslaan, waarbij prioriteit wordt gegeven aan structurele integriteit en queryprestaties, dan is SQL waarschijnlijk een betere keuze.